bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar
ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna
şaşarak kımıldamadan
durdum.
bu kadar geniş olduğuna
şaşarak kımıldamadan
durdum.
sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
bu anda ne düşmek dalgalara,bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
toprak, güneş ve ben.
bahtiyarım...
bir cezaevinde tecritteki adamın mektupları-3
1 yorum:
bu şiiri iyi okuyan tek kişi gördüm.
yetkin dikinciler.mavi gözlü devde.
hiç bir ses tonu ( nazım hikmet in ki dahil) bu şiire bu kadar yakışamaz.
Yorum Gönder