başlamak bitirmenin yarısıdır kuralını benimsemiş ve hep başlamıştır o.
bir şey açıklamaya çalışırken siz, çarkın içindeki hamster misali, o olgun tavrı ve vurgusuyla 'peki' der, lafı ağzınıza tıkar, ağzınıza sıçar, siz bu sefer hamsterdan saldırgan bir orangutana dönüşünce de buna bir anlam veremez.

"ve sonra dünya bitiyor. gezegenin kalbi var ama, kum yok, taş toprak yok, denizde yüzemiyor ki insanlar, uçuyor olmalılar sonra eklemlerimi kemiklerime dikmem lazım ayakta duramıyorum, sonra sen varsın, çay var, ekmek var, su var, işte dünyamız bu, evimizden küçük bahçemiz var, bak şimdi susmamız lazım çünkü her yer gece olur seninle, her yer istersek gündüz olur, güneş olur, ay olur, mesela senin gözünden deniz çıkar, deniz içime işler, üzerimden yağmuru atarım, çocukluğumla gelirim sana koşarak. diyorum ya herşey birdenbire oldu. bize torpil geçtiler. çukur ve deniz gibi, toprak gibi saçımsa bahar kokuyor şimdi, herkes yerli, herkes yerinde."